اکنون که درآستانه دهمين دوره انتخابات ریاست جمهوری اسلامی ایران قرار داریم، داغ دل آزادمردان و شیرزنان تازه می شود چرا كه بارها چنین رفراندومی در طول سی سال گذشته برگزار شد ولی هر که را چاپلوس ولایت مطلقه فقیه بود از آستین شورای نگهبان قانون اساسی بیرون آوردند و دست ملت از خادمی که حال و روز رعیت را درک کند و دلسوز جامعه باشد، کوتاه ماند.آیا در حاکمیتی که صاحبان این آب و خاک، طفیلی ولی امر باشند، می توان به يك انتخابات آزاد و مستقل دست یافت؟! آیا امكان دارد از قیچی سانسور شورای نگهبان و وزارت کشور و بیت رهبری، چهره آزاده و دلسوزي بیرون آید تا اشک از دیدگان فرزندان ایران زمین بزداید؟! آیا افکار عمومی ملت نجیب و غیور و وطن خواه و خداجو، جایی در صندوق های رأی دارد؟!
این هیئت حاکمه دیکتاتور، حتی به خودی هایشان نیز رحم نمی کند. آنگاه که نور چشمی بنیانگذار حکومت، پرده از اسرار مافیایی پشت پرده نظام اسلامی کنار زد و گفت: " تنها با یک ساعت خوابیدنم، میلیونها رأی در بایگانی وزارت کشور جابه جا شد و من اينك بازنده بازیهای چپ و راست ایران هستم " پس چگونه پست ریاست جمهوری را مهم و معتبر و مفید به حال کشور بدانیم در حالی که تمام اختیارات اجرایی و اعتباری، در حوزه ولایت مطلقه فقیه است که آن هم به وسیله یک گروه تصمیم گیرنده پنهانی، اعمال نظر و غرض می گردد.
هر کسی که کاندیدای این منصب می شود بداند که هر نوع بی اعتنایی به خواست ملت و پشت کردن به نیازهای مشروع و معقول مردم، خشم خداوند و رعيت مظلوم و محروم ایران را در پی خواهد داشت.
خداوندا؛ بر این سرزمین مقدس ترحم کن و آن را از لوث وجود دژخیمان ضد بشر پاک نما.
سيد حسين كاظميني بروجردي
